Bunun oğlu Hârisin kızını kendi oğluna aldığı zemân Beytülmâldan ikiyüzbin dirhem ihsânda bulundu. Beytülmâl hâzini olan Zeyd bin Erkam, ertesi sabâh ağlıyarak geldi. İşinden afv edilmesini diledi. Müslimânların malını akrabâsına dağıtdığı için isti’fâ etdiğini anlayınca, akrabâma iyilik etdiğim için mi ağlıyorsun, dedi. Hayır, onun için değil. Fekat bu malları Resûlullah hayâtda iken, Allah yolunda verdiğin mallara karşılık olarak aldığını düşünerek ağlıyorum, dedi. Osmân, bu söze kızıp, Beytülmâlın anahtarlarını bırak git! Başkasını bulurum dedi. Osmânın isrâflarını gösteren, böyle dahâ nice misâller vardır. Zübeyre altıyüzbin, Talhaya ikiyüzbin ve Mervana Afrikıyye harâcının beşde birini verdi. Eshâb ve öncelikle Alî bin ebî Tâlib bunları işitince onu azarladılar.
Mu’âviyenin mülkünü genişletip Filistini de Ona verdi. Hakemi ve süt kardeşi Abdüllah bin Sa’d ve başka akrabâsını vâlî yapdı. İslâmın rûhundan bu ayrılığını gören Eshâb, Medîneye toplandılar. Halîfe pek yaşlı ve gücü tükenmiş olup, işler Mervanın elinde kaldı. Halk, Osmâna nasîhat vermek için Alî bin ebî Tâlibi gönderdiler. Uzun konuşdular. Bu arada: Şimdi vâlî olan Mugîre, Ömer zemânında da vâlî değil mi idi? Evet vâlî idi, dedi. Osmân yine sordu: Ömer, bütün hilâfeti müddetince, Mu’âviyeyi vâlî yapmadı mı? Evet yapdı. Fekat Mu’âviye Ömerden çok korkardı. Şimdi o, senin haberin olmadan işler çeviriyor. Millete de, Osmân böyle emr etdi, diyor. Sen bunları işitiyorsun da Mu’âviyeye birşey diyemiyorsun, dedi. Osmân zemânında, hak ile bâtıl, hayr ile şer karışdı. Osmân dahâ önce halîfe olsaydı, genç olurdu. Dahâ sonra halîfe olsaydı, ya’nî Alî Onun yerine olsaydı, Emevîler işe karışmazdı. İyi olurdu) gibi şeyler yazıyor. Bundan sonra da, islâm halîfelerine, en çok hazret-i Mu’âviyeye çatıyor… Beytülmâlı keyfleri, zevkleri için harc etdiler. Bütün bu yolsuzluklara Osmân sebeb oldu, diyor.
Seyyid Kutbun bu yazılarının yalan ve yanlış oldukları, (Tuhfe) kitâbında vesîkalarla isbât edilmekdedir: Hazret-i Osmân “radıyallahü anh”, Eshâb-ı kirâmın sözbirliği ile halîfe seçildi. Onu seçenler arasında hazret-i Alî de vardı. Seyyid Kutb, hazret-i Osmâna dil uzatmakla, Eshâb-ı kirâmın sözbirliğine ve hattâ, (Ümmetim yanlış bir iş üzerinde sözbirliği yapmaz)hadîs-i şerîfine karşı gelmekdedir.
(Mir’ât-ı kâinât)da diyor ki: Üçüncü halîfe olan hazret-i Osmân bin Affân bin Ebil’âs bin Ümeyye bin Abdi Şems bin Abdi Menâf bin Kusey, Resûlullaha ilk îmân eden erkeklerin dördüncüsüdür. Amcası Hakem bin Ebil’âs, hazret-i Osmânı bağlayıp, dedelerinin dînine dönmezsen seni çözmem, dedikde, ölürüm de dînimi aslâ terk etmem, dedi.