Her dîne saldıranlar türedi. Bunlar, papasların fenâlığını, dînin bozulmasında, dînin değişdirilmiş olmasında görmüyor, dinden geldiğini sanıyorlardı. Dinleri incelemeden, hıristiyânların yapdıkları zulmleri, kötülükleri, din olarak ele alıp, dinlere saldırıyorlardı. Din düşmanlığında en ileri gidenlerden biri Volter oldu. O da, Luther gibi islâmiyyete iftirâ ediyor, Resûlullah efendimizi, Lutherin dediği gibi sanarak, (Hâşâ) kötülüyordu. Bunlar da, hıristiyanlar gibi, islâm dînini incelemeden, bütün dinlere çatıyordu.

İlk olarak ondokuzuncu asrda, Alman Von Herder, körü körüne hıristiyan olmağa zorlanmak gibi, körü körüne din düşmanlığı yapmanın da, yanlış olduğunu söyledi. Dinleri, öncelikle islâm dînini incelemek lüzûmunu ortaya koydu. Böylece, Avrupada, Muhammed aleyhisselâmın hayâtı ve islâmiyyetin, ferdleri, âile ve cem’iyyeti idâre için gösterdiği ışıklı yolun şaşılacak üstünlükleri görülmeğe, anlaşılmağa başladı. İngiliz fikr adamlarından Carlyle (Karlayl), 1257 [m. 1841] de yazdığı (Kahramanlar) kitâbında, (Peygamber olan bir kahraman) başlığı altında, Muhammed aleyhisselâmın hayâtını, ahlâkını ve başarılarını övmekdedir. Bir yerinde (Oniki asr boyunca, yüzmilyonlarca insanı idâre etmiş, doğuda, batıda medenî devletler kurulmasına sebeb olmuş bir zât, Lutherin ve Volterin yazdığı gibi, bir sahtekâr olamaz. Aşağı bir kimse, hazret-i Muhammedin “aleyhisselâm” başarılarına kavuşamaz. Ancak, îmân ve ahlâk sâhibi, olgun bir kimse, başkalarına fâideli olur. Muhammed “aleyhisselâm”, insanları yükseltmek için doğmuşdur. Böyle olmasaydı, kimse ona uymazdı. Muhammed aleyhisselâmın sözleri doğrudur. Çünki yalancı olan bir kimse, bir din değil, bir ev bile kuramaz) diyor. Karlayl zemânında, Avrupada doğru islâm kitâbları yok gibi idi. Fekat o, uzun senelerin incelemeleri ve keskin görüşü ile, hıristiyanların ve din düşmanlarının yalanlarına aldanmadı. Târîhin hakîkatlerini görebildi. Bugün islâm kitâbları, Avrupa, Amerika dillerine bol bol çevrilmekde, Karlayl zemânında bulunan, yanlış ve noksanlar da aydınlatılmakdadır.

Lutherin, Kur’ân-ı kerîme karşı yazdığı çirkin yazıları ve Volterin Muhammed “aleyhisselâm” için uydurduğu korkunç fâci’alar olan fikrleri ile Karlaylın(Peygamber olan kahraman) kitâbı yan yana getirilirse, müte’assıb hıristiyanlar ve câhil din düşmanları ile ilm, inceleme adamlarının, islâmiyyeti görüşleri arasındaki fark iyi anlaşılır. Karlayldan sonra, İngiliz ilm adamı Lord Davenport da, Muhammed aleyhisselâmın hayâtının, ahlâkının güzelliğini, Kur’ân-ı kerîmin insanlığı se’âdete kavuşduran bir ilm kaynağı olduğunu uzun uzun anlatmış, Kur’ân-ı kerîme ve Muhammed aleyhisselâma dil uzatanlara, susdurucu cevâblar vermişdir.