29- Dilini harâm, fuhş olan sözlerden korumak.

30- Kalbini mâ-sivâdan [dünyâ sevgisinden] pâk etmek.

31- Hiç bir kimseyi, maskaralığa almamak.

32- Harâma bakmamak.

33- Her hâlde sözüne sâdık olmak.

34- Kulağını fuhş ve çalgı gibi münkerât dinlemekden korumak.

35- Farzları ve harâmları öğrenmek.

36- Tartı, ölçü âletlerini, hak üzere kullanmak.

37- Allahü azîm-üş-şânın azâbından emîn olmayıp dâimâ korkmak.

38- Müslimân fakîrlerine zekât vermek ve yardım etmek.

39- Allahü azîm-üş-şânın rahmetinden, ümmîdini kesmemek.

40- Nefsinin hevâsına, ya’nî harâm olan isteklerine tâbi’ olmamak.

41- Aç olanı Allah rızâsı için doyurmak.

42- Kifâyet mikdârı rızk [ya’nî yiyecek, giyecek ve mesken] kazanmak için çalışmak.

43- Malının zekâtını, tarladaki mahsûlünün uşrunu vermek.

44- Âdetli ve lohusa hâlinde bulunan ehline yakın olmamak.

45- Kalbini günâhlardan pâk etmek.

46- Kibrli olmakdan sakınmak.

47- Bâliğ olmamış yetîmin malını hıfz etmek.

48- Genç oğlanlara yakın olmamak.

49- Beş vakt nemâzı vaktinde kılıp, kazâya bırakmamak.

50- Zulmle, kimsenin malını almamak.

[Boşadığı kadına mehr parasını ödemek de kul hakkıdır. Ödemezse, dünyâda cezâsı ve âhıretde azâbı çok şiddetlidir. Kul haklarından en mühimmi ve azâbı en çok olanı, akrabâsına ve emri altında olanlara emr-i ma’rûf yapmamakdır. Bunlara din bilgisi öğretmeği terk etmekdir. Onların ve bütün müslimânların dinlerini öğrenmelerine ve ibâdetlerini yapmalarına, işkence ederek veyâ aldatarak mâni’ olanın kâfir olduğu, islâm düşmanı olduğu anlaşılır. Bid’at sâhiblerinin, mezhebsizlerin, sözleri ile, yazıları ile, Ehl-i sünnet i’tikâdını değişdirmeleri, dîni, îmânı bozmaları da böyledir.]

51- Allahü azîm-üş-şâna şirk koşmamak.