Resûlü gören mü’mine, (Sahâbî) adı verildi.
Hepsini bildirmek için, (Eshâb-ı kirâm) denildi.
Peygamberi seven her kalb, nûrla dolardı bir ânda,
Ona sahâbî olanlar, medh olundular Kur’ânda.
Hepsi Resûlullah için, mâlını, cânını verdi.
Sulhda ilm yayarlardı, harbde ise kükrerdi.
Hadîs-i şerîfde Eshâb, benzetildi yıldızlara.
Herhangi birine uyan, erer ışıklı yollara.
Eshâbı, çok sevişirdi, birbirini överdi.
Sonra gelen müslimânlar, hepsi böyle söylerdi.
Kur’ânı ve hadîsleri, Onlar bildirdi bizlere.
Kalblerin temizliği, güven verdi zihnlere.
Söğülse bunlardan biri, yaralanır İslâm dîni.
Sahâbîyi kötüliyen, çürütür Kur’ân-ı kerîmi.
Hakîkî müslimân isen, saygı göster herbirine,
Önce salât, selâm eyle, Resûlün Ehl-i beytine!