Biz balçığız ve sen çömlekçimizsin ve hepimiz senin elinin işiyiz) ve Kitâb-ı Yûşa’ın (Hoşeanın) ikinci bâbının birinci âyetinde, (Fekat İsrâîloğullarının sayısı ölçülemiyen ve sayılamıyan deniz kumu gibi olacak ve vâkı’ olacak ki, onlara: Siz benim kavmim değilsiniz denildiği yerde kendilerine, Hayy [diri] olan Allahın oğullarısınız, denilecek) denilmekdedir.

Buralarda [ve zikr etmediğimiz başka yerlerde, İsrâîl oğullarının hepsine (Allahın oğulları) denilmiş ve başkaları için de bu ta’bîr kullanılmışdır. Eğer (Allahın oğlu) ta’bîri ile, hakîkaten Allahü teâlânın oğlu ma’nâsı kasd edilse, ya’nî mecâz olmaz ise, İsrâîl oğulları] ve İsrâîl [Ya’kûb], Efrâyim, Süleymân ve diğer benî İsrâîl Peygamberlerinin “aleyhimüsselâm” ve Âdem aleyhisselâmın, ilâh olmaları lâzım gelirdi. Fekat yehûdîler, kendi lisanları ibrânîceyi iyi bildiklerinden, bu Allahın oğlu, ilk oğlu, oğulları, kızları gibi ta’bîrlerin mecâz olduğunu gâyet iyi anladılar ve [bu Peygamberlere ilahlık isnâdında bulunmak gibi] bir hatâya düşmediler. Fekat havârîlerden sonra, İncîller ve Îsâ aleyhisselâmın va’zları, nasîhatları, sahîfe sahîfe, şunun bunun elinde kalıp, başka lisanlara terceme edildi. Terceme edenler ise, câhil ve İbrânî lisanının inceliklerinden ve üslûbundan habersiz olduklarından, metinde her ne gördülerse, anlamadan terceme etdiler. Sonradan bu tercemeleri görenler, tercemelerdeki lafzları hakîkî ma’nâlarından başka bir ma’nâya kullanmağa cesâret edemediler. İşte, boş iddiâlar, yanlış ve bâtıl görüşler, akl ve hakîkatden temâmen uzak, garîb i’tikâdlar, hep buradan ortaya çıkmışdır.

Îsâ aleyhisselâmdan yüz sene kadar sonra, her memleketde değişik bir i’tikâd, değişik bir fırka ve her fırkanın elinde değişik bir İncîl ortaya çıkdı. Bu fırkalardan müte’assıb kimseler, kendi fırkalarının revâç bulup yayılması ve diğer fırkaların bâtıllığını isbât için, el yazısı ile olan nüshalardan İncîl yazarlarken, kendi maksadlarına uygun ba’zı kelimeleri sokuşdurdular. İncîl nüshaları, öyle bir hâle geldi ve hıristiyanlar arasında o kadar ihtilâflar ortaya çıkdı ki, sâdece İznikde toplanan rûhban meclisinde, birbirine uymıyan elli aded, hıristiyanların okudukları İncîlin iptâl edilmesine karâr verildi. Bundan anlaşılıyor ki, mevcûd olan dört İncîlin hiçbirisi, istidlâl, ya’nî delîl getirilmek için sened olamaz. Fekat, hıristiyanların inancı, bu dört İncîl üzerine kurulmuş olduğundan, onları iknâ’ etmek için, biz de bunlardan delîl getiririz.

Hıristiyanların teslîsi isbât için, (Kitâb-ı mukaddes)in (ahd-i atîk) denilen, Tevrât kısmında gösterebilecekleri hiçbir delîlleri yokdur [ki, kendisi ile görüşdüğümüz papazlar da, bunu kabûl etmekde ve böyle olduğunu söylemekdedirler].