Îsâ onlara, “ben dedim, siz ilahlarsınız” diye şerî’atınızda yazılı değil mi? Kendilerine Allah sözü gelenlere ilahlar dendiği hâlde, Allahın oğluyum dediğim için, siz Babanın takdîs edip, dünyâya gönderdiği zâta mı küfr ediyorsun diyorsunuz? Eğer Babamın işlerini yapmıyorsam, bana îmân etmeyiniz. Fekat yapdığım hâlde, siz bana îmân etmezseniz bile, işlere îmân ediniz ki, Babanın bende ve benim Babada olduğumu bilip anlıyasınız diye cevâb verdi. Yine onu tutmağa çalışdılar. Îsâ da onların elinden çıkdı, kurtuldu) şeklindedir. Îsâ aleyhisselâmın bizâtihi kendisini ve mu’cizelerini görenler, ilah olduğunu söylemediler. Hattâ, bu mecâz sözünden dolayı, onu öldürmeğe kalkdılar. Hıristiyanların, ezelî ve ebedî bir yaratıcı ilah olarak kabûl etdikleri Îsâ aleyhisselâm, yehûdîlerden kaçmakdadır. Nasıl hâlıkdır ki, yaratdığı mahlûklarından kaçmakdadır.
Burada diğer bir husûs da, Îsâ aleyhisselâmın, (Ben ve Baba biriz) sözünü isbât husûsunda zikr etdiği, (Ben dedim: (Siz ilahlarsınız) diye şerî’atınızda yazılı değil mi?) şeklindeki otuzdördüncü âyetidir. Elimizde mevcûd İncîlin dip notunda bu âyetin Ahd-i atîkdeki Zebûrun (Mezmûrların) seksenikinci bâbının altıncı âyeti olduğu bildirilmekdedir. Mezmûrlardaki bu âyetin devâmı ise, (Ve hepiniz Yüce Olanın oğullarısınız) şeklindedir. Bu âyetin zâhirî ma’nâsına ve Îsâ aleyhisselâmın da bildirdiğine göre, Îsâ aleyhisselâmdan başka (Sizler ilahlarsınız) diye bildirilen kimseler de ilah olmakdadırlar. Acabâ hıristiyanlardan hiçbir kimse onları, (ilah) kabûl etmişler midir? (Ben ve Baba biriz) sözünü Îsâ aleyhisselâmın ülûhiyyetine delîl getiren hıristiyanlar, bunun devâmında bildirilen ilahları kabûl etmemekle, günâhkâr ve âsî olmuş, ilah olarak tanıdıkları Îsâ aleyhisselâmın sözünü kabûl etmemişlerdir. İlah hiç yalan söyler mi? Hıristiyanlara, bunu niçin kabûl etmediklerini sorarsanız, (Efendim bu söz mecâzdır. Allah birdir. “Sizler ilahlarsınız” sözü hakîkî ma’nâya alınamaz) derler. Îsâ aleyhisselâmın, (Ben ve Baba biriz) sözü de mecâz değil midir? deseniz, (Efendi Îsânın ülûhiyyeti vardır. Bu hıristiyanlığın esâs doktrinidir) cevâbını verirler.] Hıristiyanlar, Yuhannâ İncîlindeki bu sözleri, Mesîh Îsâ, insan-ı kâmil olduğu gibi, aynı şeklde kâmil bir ilahdır şeklinde de, te’vîl ederler. Hâlbuki insanlık sıfatlarının kendisinden ayrılmaması sebebi ile insan ile ilah arasında hakîkî bir birleşme düşünülemez. Bir diğer husûs da, Îsâ aleyhisselâm bu ta’bîri sâdece kendisi için kullanmayıp, havârîler için de kullanmışdır.