Server-i âlemîn gömleğini ta’n eden kimsenin gömleği parça parça olsun. Haberde vârid olmuşdur ki, kıyâmet gününde ümmet-i Muhammedin güzîdeleri [seçilmişleri] arş önüne varırlar. Âsîlerin ahvâllerini görürler ki, arz ederler. Ebû Bekr-i Sıddîk “radıyallahü teâlâ anh” der ki, yâ Rabbî, doğru sözlüleri bana bağışla. Ömer-ül Fârûk “radıyallahü teâlâ anh” der ki, yâ Rabbî! Âdilleri bana bağışla. Osmân “radıyallahü teâlâ anh” der ki, yâ Rabbî! Hayâ edenleri bana bağışla. Alî “radıyallahü teâlâ anh” der ki, yâ Rabbî! Civânmerdleri bana bağışla. Muhammed Mustafâ “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretleri buyurur; yâ Rabbî, fakîrleri bana bağışla.

Otuzdördüncü Menâkıb: Bir gün Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” oturmuş idi. Cebrâîl aleyhisselâm geldi. Cehennem kıssasını söyledi. Ümmet-i Muhammedin günâhkârlarının Cehenneme gideceklerini söyledi. Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” üzülüp, mahzûn oldular. Çihâr yâr-i güzîn “rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în” hazretleri birbirine bakışdılar. Dediler, ne dersiniz? Ebû Bekr “radıyallahü anh” buyurdu: Ben onların günâhlarının yarısını götürürüm. Ömer “radıyallahü anh” buyurdu: Ben de yarısını götürürüm. Osmân “radıyallahü anh” buyurdu: Ben Allahü teâlâ ve tekaddes hazretlerine düâ ederim. Tâ beni onlara fedâ etsin. Beni o kadar büyük [iri] yapsın ki, Cehennemde onların bütün yerlerini doldurayım. Onlara girecek yer kalmasın. Alî “radıyallahü anh” buyurdu: Allahü tebâreke ve teâlâ hazretleri bana o kadar kuvvet versin ki, sırâtın köşesini düz tutayım. Tâ ki, onlar selâmetle sırâtı geçsinler. Allahü teâlâ ve tekaddes hazretleri, Meryem sûresi 85.ci âyet-i kerîmesinde meâlen, (O gün müttekîleri rahmân huzûrunda elçiler olarak haşr ederiz) buyurmuşdur. Âyet-i kerîmedeki (Vefd) kelimesi Sahâbelerdir. Kıyâmet günü olunca, Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” hazretlerinin hizmetinde ve ümmet-i Muhammedin şefâ’atinde kıyâm gösterirler.

Otuzbeşinci Menâkıb: Rivâyet olunmuş ki, Ebû Nevâs bir şâir idi. Ömrünü günâh ile geçirmiş, hüsrân ile sonuna götürmüş, amel defterini de simsiyâh etmişdi. Öldükden sonra, bunca günâhkârlığı ile, rüyâda gördüler. Süâl etdiler ki, Allahü Sübhânehü ve teâlâ sana ne mu’âmele etdi.