Kamu bilsin hoca hoş ola huyun,
Bu sülûkden açılır, perr-ü bâlin.

Ol kişinin hükmü erdi bâtına,
Kim ki erdi onların hazerâtına.

Ver salevât onların kuvvetine,
Din açıldı onların heybetine.

Durma din zât gele, kalbe dola,
Ver salevât dînine hem kuvvet ola.

Kande olsa koğala, çevkân topunu,
Yol eri isen, sa’îd eyle cânını.

Sen şerîfsin, cümle nebîden güzîn,
Seyyid-i sâdât, hâtem-i dünyâ ve din.

Hak teâlâ rahmetidir, kovanları,
Tâ gele, haşrde bile sevenleri.

Meydân içre aşk atını çâpesiz,
Kim ki haşrde onlar ile kopensiz.

Kalk ayağa sen dahî, şirâne gel,
Sen dahî merd isen koş meydâna gel.

Sen çırâğı ümmetânsın, ey şefi’il müznibîn,
Olma melûl haşr için ey mü’minîn.

Ümmet isen, durma sev gel onları,
Mü’min isen ayrı görme onları.

Bil yakîn kim hulle olur donları,
Her kişi ki, bunda sevse onları.

Vasla yetmiş evveli ve âhıri,
Ebter olmaz herkiz onun sonları.

•

Senden oldur ki, onları sevesin,
Ölmek için yollarında ivesin.