Cân ve dilden tesbîhini diyesin,
Hulle-i tecellî rıdâsın giyesin.

Çünki tecellîn âşıka don imiş,
Bî-haberler işbu sırdan nâdan imiş.

Allah ile bî’at eden ol imiş,
Doğru gider kim ki, yolun tanımış.

Doğru git ki yetesin menzilgehe,
Sapma yoldan irmişken iyiliğe.

Ver salevât Mustafâya sıdk ile,
Dayanak ola her dilekde dînine.

Nice onlar dînin direğidir,
Cemi’ muhtâcların dilediğidir.

Ondan oldu Arş ve Kürsî, Levh-ü Kalem,
Nice kim cümle Nebînin önüdür.

Ver salevât onlara din açıla,
Üstünüze dürr-i rahmet saçıla.

Meclis içre şâd-ı şerbet içile,
Kalbimizden fikr-i vesvâs saçıla.

Din odur ki, onlar gele açıla,
Kanat oldur, onlar gele uçula.

•

Pes gerek ki onlar ile uçasın,
Her deminde maksûduna yitesin.

Sıdk ile hem ma’bûduna yitesin,
Benliğini kalb içinden atasın.

Gül içinde buy veresin güle sen,
Dönesin bu hâllerine gülesin.

Bulmaya hiç kimse senden bir haber,
Gül olup, bülbül önünde bitesin.