Akserâylı Îsâ miskin kim ola,
Tâ Muhammed Mustafâ medhin kıla.

Üstâdından eğer nevben söyledi,
Nazma getirdi ve bünyâd eyledi.

Benden o üstâdıma bin kerre selâm,
Ondan açıldı bize işbu kelâm.

Hiç kemâl değildir o Muhammede,
O iki âlem murâdı Ahmede.

Bizdeki sözü ki dillerde doğa,
Afv edile cümleye rahmet yağa.

Yâ Rabbî! Doğru yoldan ayırma,
Son nefesde îmândan ayırma.

Ma’lûm olsun ki, Akserâylı Îsâ, Bâbâ hazretlerinin talebesidir. Yine bu medh, (Tezkire)den alınmışdır. Orada manzûm yazılmışdır. Lâkin naklini ihtisâr için nesir ile yapdık. (Diğer Na’t) yine(Tezkire)de hazret-i Bâbâdan nakl edilmişdir “kuddise sirruh”.

Nazm:

Geldi yine aşk bülbülü,
Doldu sadâ-yı Mustafâ “aleyhisselâm”.
Açıldı mü’minler gülü,
Erdi nişân-ı Mustafâ “aleyhisselâm”.

Söyler tûtîler zevkle,
Rahmet saçıldı gül ile.
Âlem dolu bedr nûr ile,
Devr-i zemân-ı Mustafâ “aleyhisselâm”.

Melekler çün arşda durur,
El kavuşdurup, saf saf yürür.
Hepsi salevât getirir,
Bahr-ı revân-ı Mustafâ “aleyhisselâm”.

O şâh-ı mâzag-el basar,
Bir kez aya kıldı nazar.
Ay oldu venşakkal kamer,
Gökler ayân-ı Mustafâ “aleyhisselâm”.