Bunlar, doğru yoldan ayrılmışlar, başkalarını da ayırmakdadırlar.]

Ey, insan adını taşıyan varlık,
kendine gel, uyan gafletden artık!
Se’âdet yolunu görmezsen nâdân,
Niye vermiş sana bu aklı Yezdân?

Niçin geldin fânî cihâna, böyle!
Yalnız yimek içmek mi, söyle?
Bilirsin, bir rûh da vardır insanda,
Psikoloji olayları meydânda.

Muhakkak, dünyâya gelen ölüyor.
O zemân rûhlar aceb n’oluyor?
İleriyi görmek, elbet insanlık.
Bunu sağlar sanma hıristiyanlık.

İslâmı kötüler onlar dâimâ.
İncîlde böyle mi söyledi Îsâ?
İslâmı bilmiyorum dersin,
Nasıl münevverlik iddiâ edersin?

Gençlik geçdi, sanki tatlı bir rü’yâ.
Bütün ömür de, bir sâatdır güyâ.
İslâmı tahkîr ediyorsun bugün.
Anlamadan verilir mi hiç hüküm?

Din dersine lüzûm yokmuş lisede,
Böyle mi söyleniyor kilisede?
Biraz müslimânlığı da et merak.
Din büyüklerinin sözüne bir bak.

Okusan anlarsın, sen de, o zemân,
Ne diyor Muhammed aleyhisselâm.
Diyor ki, HER ŞEYİ YARATAN BİRDİR.
ÎSÂ da, ANASI da, âciz kuldur.

Kur’ân-ı kerîm, kelâm-ı Rahmândır.
Âyetleri, âlemlere ihsândır.
İlm, fen, cümle fezâil kaynağı.
Ona uy, dilersen felâh bulmağı.

Hergün okuyorsun, gazete, kitâb.
Bunları kim yazmış, iyice bir bak!
Çoğunu dinsizler düzmüş gizlice.
İslâma iftirâ saçıyor, nice.

Kur’âna, mantıkla çatamıyanlar,
Alçakça yalanlar uyduruyorlar.
Doğru din kitâbı okuyan insan,
Hakîkati anlar, olur, müslimân!