O hâlde, herkes îmânlı bilinmelidir. İslâmiyyetde zındık kelimesi yokdur. Sonradan meydâna çıkmışdır) demekdedir. Küfrü açıkca görülmiyen bir müslimânın sözündeki bir îmân, onu küfrden kurtarır, kâidesini yanlış anlatarak, bütün kâfirlere, felesoflara mü’min demekdedir. Kendi de zındık olduğu için, bu kelimenin söylenmesini istememekdedir. (Künûz-üd-dekâik)da ve Deylemîde yazılı(Ümmetim arasında zındıklar çoğalacakdır) hadîs-i şerîfini inkâr etmekdedir.
8: Zilzâl sûresindeki, (Zerre ağırlığında hayr işliyen, karşılığına elbet kavuşur)meâlinde olan âyet-i kerîmeyi tefsîr ederken, (Müslim olsun, kâfir olsun, sâlih amel işliyen herkes Cennete girecekdir) diyor. En câhillerin, en kalın kafalı olanların bile güleceği bu yanlış ve haksız savunmasını, onun hayranları, hattâ izinde yuvarlanan çömezleri bile kabûl etmemişdir. Bunlardan, Abduhcu Seyyid Kutb, Nisâ sûresinin yüzyirmidördüncü âyet-i kerîmesini tefsîr ederken, (Üstâd Muhammed Abduh, düşünüşünü nakz eden âyet-i kerîmelerin sarâhatini hiç hâtırlamıyor. Bu âyetler Abduhun görüşünü nakz etmekdedir) demek zorunda kalmışdır. Evet, Abduha Pârisde yutdurulan masonluk afyonunun dozu, o kadar çokdu ki, aklı ve şu’ûru, âyet-i kerîmeler arasındaki bağlantıları göremiyecek kadar altüst olmuşdu.
9: (Asr sûresi) tefsîrinde, (Îmân; akl ve vicdânın elde edemiyeceği şeylere, taklîd ile inanmak değildir. Anadan, babadan işitilen birtakım sözleri ezberlemek, söylemek, îmân olmaz. İslâmiyyet taklîd düşmanıdır. Önceden gelmiş olmak, bir değer sağlamaz. Herşey akl ile araşdırarak çözülür) demekdedir. (Tevhîd) risâlesinde ise, (Dinde bulunan birşeyi akl kavrıyamazsa, ona inanması lâzımdır) demekde, sözleri birbirini tutmamakdadır.
10: Mısrdaki Hilâl neşriyyâtının sâhibi ve (Medeniyyet-i islâmiyye) târîhinin müellifi Curci Zeydân, Abduh için diyor ki, (Muhammed Abduh, eskilerin sözlerine bağlanmamış, onların koyduğu kâidelere değer vermemişdir.)
11: (Fâtiha) sûresinin tefsîrinde, (Kur’ân-ı kerîm, o zemân yaşayan kimselere hitâb etmiş, bunlara bir üstünlükden değil, onlar da insan olduğu için, hitâb etmişdir) demekde, Eshâb-ı kirâmın “radıyallahü teâlâ anhüm ecma’în” kavuşdukları üstünlüğü bildiren hadîs-i şerîfleri inkâr etmekdedir.
12: (Fâcirlerin amel defteri Siccîndedir) meâlindeki âyet-i kerîmeyi kendisi tefsîr etmeğe kalkışarak, (Ba’zı kimselerin kitâbında (Sencum) Habeş dilinde çamur demek olduğunu gördüm.