Velîd, kendisi idâre ederek isyânı basdırdı. Kâfirlerle de gazâ edip, çok ganîmet aldı. Büyük bir rum ordusunun Sivas ve Malatyaya doğru geldiği işitildi. Velîd, Şâm askerine Irakdan yardım gönderdi. Anadoluda çok yerler feth olundu. Hicretin otuzuncu yılında, Velîdi çekemiyenler, şerâb içiyor diye, Abdüllah ibni Mes’ûd hazretlerine şikâyet etdiler. O da, (Biz günâhı açık olmıyan kimse ile uğraşmayız) buyurdu. Halîfeye de şikâyet etdiler. Hazret-i Osmân Velîdi Medîneye çağırdı. Araşdırdı. Şerâb içdiği anlaşıldı. Had cezâsı vuruldu. Yerine Sa’îd bin Âs ta’yîn edildi. Velîdi, hazret-i Ömer de vaktîle Cezîrede me’mûr yapmışdı. Hazret-i Osmânın “radıyallahü teâlâ anh” vâlîleri üzerinde aşağıda geniş bilgi vereceğiz. Hazret-i Hasenin tabutuna ok atdırdılar, iftirâsı ise, Ehl-i sünnet düşmanı olan hurûfîlerin kuyruklu yalanlarındandır. Bunun doğrusunu, (Kısas-ı Enbiyâ) kitâbı şöyle anlatıyor:

Hazret-i Hüseyn “radıyallahü anh”, hicretin kırkdokuzuncu senesinde, büyük kardeşi hazret-i Haseni, Hucre-i se’âdete defn etmeğe hâzırlanırken, işinden atılmış olup Medînede bulunan Mervan, biz buraya kimseyi defn etdirmeyiz, dedi. Medînede bulunan Emevîleri topladı. Hâşim oğulları da silâhlanıp, bunlara karşı koymağa hâzırlandı. Ebû Hureyre, hazret-i Hüseyne “radıyallahü anhümâ” nasîhat verip, O da, kardeşini (Bakî’) kabristânına götürdü. Böylece, bir karışıklığın önü alınmış oldu. Emevîlerden, Medîne vâlîsi olan Sa’îd bin Âs, cenâzede bulundu. Âdet üzere, cenâze nemâzını bu kıldırdı.

Mısrlı Seyyid Kutb adındaki bir yazarın da, hazret-i Osmâna “radıyallahü anh” dil uzatması da, kendisinin hurûfî kitâblarına aldanmış olduğunu gösteriyor. Belirli birkaç kişi tarafından islâm âlimi, hattâ müctehid olarak tanıtılmağa çalışılan ve kitâbları türkçeye terceme edilip gençlerin önüne sürülen bu adam, 1377 (m. 1958) senesinde basılmış olan (El adâletül İctimâ’iyyetü fil-islâm) kitâbının yüzseksenaltıncı ve sonraki sahîfelerinde, müslimânların gözbebeği olan bu mubârek halîfeye karşı çok çirkin ve saygısızca kelimelerle iftirâlar etmekdedir. Hepsini yazmağa islâmî hayâmız mâni’ olduğu için, birkaç sahîfesinden birkaç satırını terceme etmekle iktifâ ediyoruz:

(Çok yaşlı olan Osmânın hilâfete geçmesi, tâli’in kötülüğü oldu. Müslimânların işlerini idâre etmekden âciz idi. Mervanın ve Emevîlerin aldatmalarına karşı za’îf idi. Müslimânların mallarını gelişigüzel harc ediyordu. Bu hâli çok zemân dedikodu konusu oluyordu. Akrabâsını milletin başına geçiriyordu. Bunların arasında, Resûlullahın tard etmiş olduğu Hakem de vardı.