(Îmân, geçmiş günâhları temizler, yok eder) hadîs-i şerîfi, hazret-i Mu’âviyenin ve mubârek babası Ebû Süfyân “radıyallahü teâlâ anhümâ” hazretlerinin ve iffetini, asâletini, Mekkenin feth gününde Resûlullahın huzûrunda isbât eden mubârek Hindin “radıyallahü anhâ” tertemiz olduklarını ortaya koyan sarsılmaz bir vesîkadır.

Bu üç sahâbînin büyüklüğünü, üstünlüklerini yazan kitâblar sayılamıyacak kadar çokdur. Biz, herkesin bulması kolay olan (Kısas-ı Enbiyâ)dan birkaç satır alacağız:

(Arablar arasında âile hayâtı ve akrabâlık gayreti pek kuvvetli idi. Herbiri kendi aşîret ve akrabâsının şerefini fevkal’âde gözetirdi) diyor. (Arablar, şi’r söylerler, panayır yerlerinde, toplantılarda, va’z ve nasîhat verirlerdi). (Fahr-i âlem “sallallahü aleyhi ve sellem” hazretleri Safâ tepesine çıkıp oturdu. Ömer-ül-Fârûk hazretleri de, alt yanına oturdu. Önce erkekler, sonra kadınlar gelip birer birer müslimân oldular. Kadınların arasında hazret-i Alînin kız kardeşi Ümm-i Hânî ile, hazret-i Mu’âviyenin annesi Hind de vardı. Resûl-i ekrem “sallallahü aleyhi ve sellem” kadınlara (Hırsızlık etmiyeceğinize söz verin!) buyurunca, Hind ileri gelip, (Eğer hırsızlık etseydim, Ebû Süfyânın malından çok şey çalardım), dedi. Fahr-i âlem “sallallahü aleyhi ve sellem”, o vakt Hindi tanıdı. (Sen Hind misin?) buyurdu. (Ben Hindim. Geçmişi afv et! Allah da seni afv eylesin!) dedi. Resûl-i ekrem “sallallahü aleyhi ve sellem” zinâ etmemek şartını söyleyince, Hind, (Hür olan kadın hiç zinâ eder mi?) dedi. Sonra evlâdlarını öldürmemeği şart buyurunca, Hind, (Biz onları küçük iken büyütdük. Büyük iken, sen onları Bedrde öldürdün. Artık ne oldu ise orasını sen ve onlar dahâ iyi bilirsiniz) dedi. Hazret-i Ömer çok sert ve ciddî olduğu hâlde, Hindin bu sözüne dayanamayıp güldü. Kadınların iftirâ etmemesini teklîf buyurunca, Hind, (Vallahi iftirâ çirkin şeydir. Sen bize güzel ahlâkı emr ediyorsun) dedi. Nihâyet ısyân etmemeği teklîf buyurunca, Hind, (Biz bu yüksek huzûra, sonra ısyân etmek niyyeti ile gelmedik!) diye söz verdi. Hindin öldürülmesi emr olunmuşken, böylece afva kavuşdu ve hâlis kalb ile îmân etdi. Hemen evine gelip ne kadar heykel var ise, (Bu kadar zemân size aldanmışız) diyerek hepsini parçaladı. Resûl-i ekrem “sallallahü aleyhi ve sellem” oradaki kadınlara hayr düâ eyledi). Hindin afv ve îmâna kavuşması, başka kaçanlara cesâret verdi. Gelip afv dilediler. Kabûl buyuruldu. Hind böylece, çok kimsenin ölümden kurtulmasına ve îmâna gelmesine sebeb olmakla bahtiyâr oldu. (Ebû Süfyân ile oğulları kuvvetli müslimân oldular. Resûl-i ekrem, onları kâtiblikde kullandı) diyor “radıyallahü teâlâ anhüm”.