En alçak kimselerin bile râzı olmadığı bir işi, Allahın arslanı diye, adı bütün dünyâya yayılan şânlı, şerefli bir kahramana nasıl yakışdırabiliyorsun?

—(Cin kadınlarından birinin, Ömere âşık olup da, Ümm-i Gülsüm şeklinde görünmesi de olabilir), dedi.

—Bu söz, öncekinden dahâ alçaklıkdır. Böyle şeyi, akl nasıl uygun görür. Bu yola gidilecek olursa, islâmiyyetin bütün emrleri altüst olur. Meselâ bir adam evine gelince, zevcesi buna, sen benim zevcim değilsin. Sen cinnîlerdensin diyerek, adamı eve sokmaz. Adam iki şâhid getirse, şâhidleri de, insan değildir, cindir diyerek kovar. Böylece, her ev, her yer karmakarışık olur. Bir kâtil, bir hırsız, ben o adam değilim. Sizin dediğiniz kimse, cinnî olabilir, diyerek, islâmiyyetin emrinin yapılmasına karşı gelir. Hattâ, mezhebindeyiz dediğiniz Ca’fer Sâdık da “rahmetullahi teâlâ aleyh”, cinnî olabilir, dedim. Molla başı şaşırdı. Susdu. Ben dedim ki, ikinci süâli soruyorum:

11—Zâlim olan bir halîfenin emrleri şî’î mezhebinde, kabûl edilir mi?

—Sahîh değildir. Kabûl edilmez, dedi.

—Hazret-i Alînin oğlu olan Muhammed bin Hanefiyyenin annesi kimdir? dedim.

—Ca’fer kızı Hanefiyyedir dedi.

—Bu Hanefiyyeyi esîr alan kimdir? dedim.

—Ben bilmem, dedi.

Hâlbuki, bildiği hâlde bilmem diye, sözü kesmek istedi. Orada bulunanlardan birkaçı, Ebû Bekrin “radıyallahü teâlâ anh” esîr aldığını söylediler.

—Evlenirken dikkatli davranmak lâzım olduğunu herkes bilir. Hak üzere imâm ve meşrû olarak halîfe değildir dediğiniz, Ebû Bekr gibi bir zâtın esîr eylediği bir câriyeyi nikâh edip, bundan çocuk yapmağı, hazret-i Alî “radıyallahü teâlâ anh”, nasıl câiz gördü? dedim.

—Belki, hazret-i Alî “radıyallahü teâlâ anh” bunun kendisine hediyye edilmesini, yakınlarından istedi. Bunlar da, câriyeyi kendisine nikâh etmiş olabilirler, dedi.

—Bu sözü isbat etmek lâzımdır. Molla başı hiç birşey diyemedi. Biraz sonra dedim ki:

Uzun çatışma olmasını önlemek için, âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîf okumadım. Çünki hadîsin doğru olduğuna inanılmaz, her iki tarafın inandığı vesîkaların söylenmesi lâzımdır, denir. Söz uzar gider.