Zîrâ müctehidin ahkâm-ı ictihâdiyyede, sâirin reyini taklîdi menhîdir [yasakdır]. 2/96[Se’âdet-i Ebediyye: 505.]
● Eshâb-ı kirâm birbirleriyle devâmlı, tam bir muhabbet üzeredir. 3/24 [Hak Sözün Vesîkaları: 265.]
● Eshâb-ı kirâmın birini dahî kötülemek, dîni kötülemek olur. 1/80. [Mektûbât Tercemesi: 127, Eshâb-ı Kirâm: 263.]
● Eshâb-ı kirâm arasındaki fitnenin menşe’i, Osmân “radıyallahü anh”ın katli, Talha ve Zübeyr “radıyallahü anhüm”dan kısasın taleb olunmasıdır. Zîrâ, Medîneden, önce onlar çıkıp, kısasın yapılması için gelmişlerdir. 1/266. [Mektûbât Tercemesi: 350.]
● Eshâb-ı kirâm arasında hilâfet, rağbet edilen ve istenilen değildi ki, kin sebebi olsun. 2/96 [Se’âdet-i Ebediyye: 505.]
● Eshâb-ı kirâma buğz edip, düşman olmakdan ictinâb [çok çekinmek] lâzımdır ki, o buğz hakîkatde Resûlullah sallallahü aleyhi ve selleme buğz olur ki, (Onlara buğz eden, bana buğz etmiş gibidir) buyurmuşlardır. Eshâb-ı kirâma olan ta’zîm ve hurmet, aslında o Hayr-ül-beşere olmuş olur. Ve ta’zîm göstermemek de böyledir.(Onun Eshâbına, hürmet göstermiyen, Resûlullaha îmân etmemişdir.) 3/110
● Eshâbdan Emîr kerremallahü vecheh ile muhârebe edenler, hatâ üzere idi. Hak tarafı Emîrde idi. Fekat ictihâd hatâsı olduğundan, bir derece sevâba nâildirler. 2/36.[Eshâb-ı Kirâm: 222.]
● Eshâb arasında tafdîl-i şeyhayn [Ebû Bekr ve Ömer radıyallahü anhümâyü üstün tutmak] ve muhabbet-i hateneyn [Osmân ve Alî radıyallahü anhümâya muhabbet] ehl-i sünnet alâmetidir. 1/266 [Mektûbât Tercemesi: 350.]
● “Eshâb-ı kirâmdan sonra, efdâl olan tâbi’în asrı, sonra tebe’-i tâbi’în asrıdır.” Hadîs-i şerîf. 1/209 [Mektûbât Tercemesi: 247.]
● Eshâb-ı kirâm, Kur’ân-ı kerîmi ve ahkâm-ı islâmiyyeyi teblîg edenlerdir. 3/24 [Hak Sözün Vesîkaları: 265.]