● Bir kalbde, Hak celle ve a’lânın muhabbeti, hakkın gayri ile bir arada olmaz. [Hakdan gayrilerin sevgisi ile bir arada bulunmaz.] 4/47.

● Kalb, Mevlânın nazargâhıdır. Kalbin nûrlanmasına çok çalışalar. 6/51.

● Kalb, hakîkatlerin mahallidir. 4/230. [Se’âdet-i Ebediyye: 959.]

● Kıllet-i ta’âm makbûl değildir. 4/145, 5/51

● Gençlik kuvvetini tâ’ata sarf etmeli ve geceleri ihyâ etmeği ganîmet sayalar. Ve karanlık geceleri, zikr, fikr ve ağlama, sızlama ve kabr ve kıyâmetin düşüncesi ile nûrlandıralar. 4/98.

● Kul hakkı bulunan mevtânın rûhu, göklerin üstüne yükselemez. 4/19.

● Gül bağçemi gör de, behârımı anla. 5/5.

● Kıyâmet günü, kâfirlere ellibin senelik zemân, mü’minlere kolay olup, emr edilen nemâz mikdârı zemândır. 6/15.

● Kayyûm-i âlem olan ârif, bir asrda çok olmaz. [Birden fazla olmaz.] Belki uzun asrlardan sonra zuhûr buyurur. 6/140.

● Kayyûmiyyet ta’bîrini, imâm-ı Rabbânîden evvel hiçbir insan söylemedi. 5/76.

● Kayyûm, Hak teâlânın bu âlemde halîfe ve vekîlidir. Aktâb ve ebdâl onun gölgesindedir. Ve ayakda durmaları [varlıkda durmaları] onunladır. 6/29.

● Kâfirlerden uzaklaşmak en büyük ibâdetdir. 4/29. [Se’âdet-i Ebediyye: 89.]

● Kâfirlerle tanışıklık ve ahbablık eylemek, islâm dâiresinden çıkmakdır. 6/55. [Hak Sözün Vesîkaları: 348.]

● Kâfirlerle ahbablık ve yakınlık üç dürlüdür. Birincisi, kâfirlerin küfrüne râzı ve onun için yaklaşmakdır ki küfrdür. İkincisi, zâhir i’tibâriyle [görünüşde] iyi geçinmekdir, yasak değildir. Üçüncüsü, dinlerini bâtıl bilip, akrabâlık veyâ sevgi netîcesi meyl ve yardımdır ki, küfr değildir, fekat yasakdır. 6/55. [Hak Sözün Vesîkaları: 348.]