Bu kitâb dört kısmdır.
Birincisi, (Fitnetül-vehhâbiyye) kitâbı olup, Mekke-i Mükerreme şehrinin büyük âlimi Ahmed bin Zeynî Dahlân hazretlerinin yazmış olduğu (El-fütûhâtül-islâmiyye) kitâbının ikinci kısmından bir parçadır. Bu parça, ilk def’a olarak 1975 senesinde Hakîkat Kitâbevi tarafından ofset yolu ile basılmışdır.
İkinci kitâb, (Essavâ’ikul-ilâhiyye) kitâbı olup, vehhâbîliğin kurucusu olan Muhammedin kardeşi Süleymân bin Abdülvehhâb yazmışdır. Bu kitâb, ilk olarak, 1306 [m.1888] da Irak’da basılmışdır.
Üçüncü kitâb, (Seyf-ül-Cebbâr) olup; Hindistân âlimlerinden Fadlı Resûl tarafından toplanarak, ilk def’a 1260 [m.1849] da orada basılmışdır. Kitâb, Mekke’deki islâm âlimleri tarafından 1221 [m.1806] de hâzırlanmışdır.
Dördüncü kitâb (Nehc-üs-Seviy firreddi alâ Seyyid Kutub ve Faysal Mevlevî) olup, Mısırda (Cem’iyyet-ül Meşâr’î) tarafından neşr edilmişdir. Seyyid Kutbun mezhebsiz olduğunu bildirmekdedir.
Dört kitâb da, Su’ûdî Arabistândaki vehhâbîlik inancının nasıl meydâna çıkdığını ve İslâmiyyete uymıyan yanlış ve bozuk yerlerini bildirmekde, müslimânları, bu dalâlet ve felâket yoluna sapmamaları için uyarmakdadırlar.