Katî hışm etdi kakdı ol la’în,
Pes çağırdı askeri derdi hemîn.

Atına bindi o, oldu süvâr,
O la’în, gürbüz er idi, nâmdar.

Bindi asker, kaldırıp sancak ve alem,
Çaldılar zurna ve nakkâre zil hem.

Bir kabîle var idi, ânda yakın,
Ki müslimânlardı, onlar ehl-i din.

(Beni Zühre) kabîlesi idi, bu mü’min kabîle,
O mel’ûnun askeri döndü dedi;

O Benî Zühre iline varalım,
Vuralım o ili, halkın kıralım.

Kim Muhammed da’vetin onlar kabûl,
Eylemişler, aldatmış onları ol.

Âbâ-ı ecdâd dînin terk etmişler,
Muhammed ile ahd-i berk eylemişler.

Onların erlerinin hepsini kıralım,
Kadın ve çocuklarını, ne varsa alalım.

Yehûdîlere ne kim etdi ise ol,
Biz edelim onlara hem dahî bol.

O Muhammed görsün acı nicedir,
Uyku görmez gözlerim, kaç gecedir.

Bu sözüyle ılgâr idip, gitdiler,
Gâfil iken il içine yetdiler.

Erkeğinin ulusunu kırdılar,
Küçüğü ile dişisini sürdüler.

Aldılar hem, malların, davârların,
Kırdılar hem, bulduğu adamların.

Bir iş oldu onlara kim her giz ol,
Kimseye öyle belâ olmuş değil.

Arabın Şikâyeti

Bu yakada bir gün o sultân-ı din,
Fahr-i âlem rahmeten lil âlemîn.