Gördü kâfir Sa’di kim key erdürür,
Hamlesini def’ eder, darbeler vurur.

Hîle düzdü, onda bir mekr eyledi,
Yâ yiğit, ben bir acâiblik gördüm, dedi.

Düşdü çaldım atının bir ayağını,
Üç ayağı ile durur ol bayağı.

Sandı, gerçek; geri bakdı hemîn,
Bir kılınç vurdu hemân dem o la’în.

Kim, ikiye biçdi kıldı onu şehîd,
Düşdü atından hemen dem o yiğit.

Ziyâde oldu, mel’ûnun gurûru,
Çağırıp, haykırır, ider sürûru.

Kimse girmez dahî çün girdi la’în,
Depdi askerden yana, sürdü hemîn.

Bir iki adam yaraladı yine,
Döndü andan, yürüdü asker kalbine [ortasına].

Ok yağmuruna tutdular o kâfiri,
Korkdu ondan yine ol döndü geri.

Durdu meydân içre, cevlân eyledi,
Yâ Muhammed, hanî ensârın dedi.

Hanî Kays ve ne oldu Mikdâdın hani,
Korkdu, benzer pehlivânların hani.

Ger onlar korkdu ise, hanî ol dilîr [yiğit],
Şol Alî adlı behâdır nerre şir [erkek arslan].

Şâh-ı merdân diyü ad almışdır,
Şimdi niçin geride kalmışdır.

Kendini bir sınasın gelsin beri,
Ger gelirse dahî sağ varmaz geri.