Pes, ağaçdan yetdikçe kırdılar,
Düzdüler tiz, mancınığı kurdular.

Atdılar bir taşı bârû üstüne,
Düşdü sankim burcu yıkmak kasdına.

Bir de atdılar içeri düşdü ol,
Kâfir cânibine korku düşdü bol.

Bu resme cengle çün erdi akşam,
Müslimânlar varıp kıldılar, ârâm.

Müslimânlar bülend tekbîr ederler,
Kamûsu onlarını bir ederler.

Müslimânlar sabâha dek nemâzı,
Kılıp etdiler, Allaha niyâzı.

Kimi tesbîh, kimi Kur’ân okudu,
Uyumadı biri çün, sabâha erdi.

Ezân okundu, kıldılar nemâzı,
Düâ kıldılar etdiler, niyâzı.

Hemân dem kal’aya karşı berâber,
Koşup bağladılar, şöyle serâser.

Pes getirdi pehlivânlar her biri,
Mancınığa komağa, bir taş iri.

Getirdi ânda taşı ol Ammâr,
Dilâver pehlivânlar başı Ammâr.

Koyuben mancınığa ol atdı,
Havadan kal’anın içine yetdi.

Düşüp bir yere vîrân eyledi ol,
Dokuz kişiyi bîcan eyledi ol.

Onun ardınca Mikdâd atdı bir taş,
Dokundu dört eve, ol kıldı hışhaş.

Onun ardınca Sa’d bin Ubâde,
Ki Hazrec ulusu şeyh Suâde.

Atar çünki havâya çıkdı ol taş,
İnip bir kubbeyi o kıldı hışhâş.