126– Abdülkâdir yerine, Abdülkoydur demek, kasd ile olur ise küfrdür. Abdül’azîz yerine Abdülüzeyz, Muhammed yerine Memo, Hasen yerine Hasso, İbrâhîm yerine İbo demek böyledir. Bu ismleri, ayakkabı ve terliklere yazanların ve üzerlerine basanların îmânlarının gitmesinden korkulur.

127– Abdestsiz olduğunu bilerek nemâz kılmak ve sünnet olan bir işi beğenmemek küfrdür. Sünnete ehemmiyyet vermemek küfrdür.

128– Câhillerin, Evliyâyı yaratıcı sanmalarından korkduğumuz için türbeleri yıkıyoruz sözü küfrdür.

129– Başkasının, hele kendi yavrusunun kâfir olmasına sebeb olan kâfir olur.

130– Zinâya, livâtaya câiz demek küfrdür.

131– Nass ile [ya’nî âyet ve hadîs ile] ve icmâ’ ile bildirilmiş olan harâma ehemmiyyet vermemek küfrdür.

132– Büyük günâhlara devâm etmek, ısrar etmek, küfre sürükler. Nemâza ehemmiyyet vermemek küfrdür.

133– Üzerinde yazı, hattâ harf bulunan kâğıdı, örtüyü, seccâdeyi yere koymak [hakâret için sermek veyâ kullanmak] küfr olur.

134– Ebû Bekr-i Sıddîk ile Ömer-ül-Fârûkun “radıyallahü teâlâ anhüm” hilâfete hakları yok idi demek küfrdür.

135– Allahü teâlâdan ayrı olarak bir ölüden birşey beklemek küfr olur.

136– Tez veren dede demek çok çirkin ve küfre sebeb olur.

137– Meyyiti toprağa gömmek farz olduğu için, bu farza ehemmiyyet vermiyerek hizmetden kaçanın, ilmi, fenni ileri sürerek, ölüleri gömmek gericilikdir, Buda, berehmen, komünist kâfirleri gibi ölüleri yakmak dahâ iyidir diyenin îmânı gider, mürted olur.

138– Allahü teâlânın Velîlerinden, ölü veyâ diri birisini, dil veyâ kalb ile inkâr etmek küfrdür.

139– Evliyâya ve ilmi ile âmil olanlara düşmanlık küfrdür.

140– Evliyâda ismet sıfatı vardır demek küfrdür. [İsmet sıfatı yalnız Peygamberlerde bulunur.]

141– İlmi bâtından nasîbi olmıyanın îmânsız gitmesinden korkulur.