Alnımdan çıkan kan yüzüme akdı. Sakalıma ve göğsüme kadar ulaşdı. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” mubârek eliyle yüzümdeki ve gözlerimdeki kanı göğsüme doğru akıtdı. Âmir bin Amr bu hâtırasını ömrü boyunca anlatdı. Vefât etdiğinde cenâzesi yıkanırken göğsünde Resûlullahın mubârek elinin değdiği yere bakdılar. Orası atın alnındaki beyâzlık gibi parlıyordu.

• Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hicretin dokuzuncu senesinde Benî Kilâb kabîlesine bir seriyye [askerî birlik] gönderdi. Bir de mektûb göndererek islâma da’vet etdi. Benî Kilâb kabîlesi müslimân olmayı kabûl etmediler. Kendilerine gönderilen deri üzerine yazılı mektûbu suya atıp, yazılarını imhâ etdiler. Deriyi de su kovası yapdılar. Bu haber, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazretlerine bildirilince: “Allahü teâlâ akllarını gidersin” buyurdu. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” bu beddüâsından sonra, o kavmin temâmı aklını kaybetdiler. Karma karışık konuşmaya başladılar. Ba’zıları öyle oldu ki, ne söylediği aslâ anlaşılmazdı.

• Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Tebük gazvesine giderken, Eshâb-ı kirâmla bir yerde konaklayıp, gecelediler. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” sabâha yakın bir vaktde uyudu. Güneş doğunca uyanıp, Ebû Katâdeden “radıyallahü anh” su istedi. Ebû Katâde şöyle anlatmışdır. Matarada suyum vardı. Resûlullahın mubârek eline dökdüm, abdest aldı. Suyun kalanını sakla lâzım olacak, buyurdu. Herkes önden gitmişdi. Susuz bir yerde konaklamışlardı. Her ne kadar hazret-i Ebû Bekr ve hazret-i Ömer “radıyallahü anhümâ” bir su başında konaklayalım dedilerse de, dinlememişlerdi. Yanlarına ulaşınca bakdık ki, havanın harâreti onları çok etkilemiş. Susuzlukdan develerini kesip develerin mîdelerinde kalan suları içiyorlardı. Resûlullah bu hâllerini görünce, Ebû Bekr ve Ömeri dinleseydiniz, bu sıkıntıyı çekmezdiniz, buyurdu. Sonra matarada kalan suyu istedi ve herkesi çağırıp, suyu dökmeye başladı. Eshâbın hepsi susuzlukları gidinceye kadar su içdiler. Onbin ata ve onbeşbin deveye su verdiler.