• İbni Mes’ûd “radıyallahü teâlâ anh” şöyle nakl etmişdir: Bir gece Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ile bir yere gidiyorduk. Kim sabâh nemâzı vaktini bekler buyurdu. Yâ Resûlallah! Ben bekleyip uyandırırım, dedim. Sen uyursun buyurdu. Tekrâr kim sabâh nemâzı vaktini bekler, buyurdu. Yine ben bekleyeyim, dedim. Sonra Resûlullahın devesinin ve kendi devemin yularını birlikde tutup, gece sabâh nemâzının vaktini beklemeye başladım. Gecenin sonuna doğru Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurduğu gibi uyuya kalmışım. Güneşin sıcaklığının te’sîriyle uyandım. Kendi devem yanımda idi. Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” devesi kaybolmuşdu. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” bir kimseye şöyle git diye işâret etdi. O kimse gidip, Resûlullahın devesini buldu. Yuları bir ağaca dolanmışdı. Çözüp getirdi. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” abdest aldı. Orada bulunanlar da abdest aldılar. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazret-i Bilâle “radıyallahü anh” ezân okumasını emr buyurdu. Ezân okundu. Sabâh nemâzının sünnetini kıldık. Sonra kâmet okundu, cemâ’atle sabâh nemâzının farzını kıldık. Selâm verdikden sonra, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: “Allahü teâlâ dileseydi sizi sabâh nemâzına uyandırırdı. Fekat sizden sonra gelenler uyuyarak veyâ unutarak sabâh nemâzını geçirdiklerinde sabâh nemâzını bu şeklde kazâ etmelerini öğretmeyi diledi.”
• Câbir “radıyallahü teâlâ anh” şöyle anlatmışdır: Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ile bir seferde idik. Bir rüzgâr çıkdı. “Bu rüzgâr bir münâfığın ölümü içindir” buyurdu. Medîneye geldiğimizde, münâfıklığıyla ve fesadçılığıyla meşhûr azgın bir münâfığın öldüğünü haber aldık.
• Katâde bin Nu’mân “radıyallahü teâlâ anh” şöyle anlatmışdır: Bir gece çok karanlık ve şiddetli yağmur vardı. Bunu ganîmet bilip yatsı nemâzını Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ile kıldım. Nemâz bitince, Resûlullah geri dönüp; bu karanlık gecede burada niçin kaldın, buyurdu. Yâ Resûlallah! Sizinle nemâz kılmağı ganîmet bildim, dedim. Bana bir asâ verip, şeytân senden sonra evine girmişdir.