Ona benden selâm söyle” buyurdu, dedi. Câbir bin Abdüllah “radıyallahü anh” onunla görüşdükden bir kaç gün sonra vefât etdi.

• Güvenilir kimselerden bir zât şöyle anlatmışdır: Muhammed Bâkır “radıyallahü anh” ile halîfe Hişâm bin Abdülmelikin evine uğradık. Bu ev harâb olacak ve toprağı da buradan nakl edilecek, taşlar açıkda kalacakdır, dedi. O zemân Muhammed Bâkırın “radıyallahü anh” bu sözüne hayret edip, Hişâmın evini kim yıkabilir diye düşünmüşdüm. Hişâm vefât etdikden sonra oğlu Velîd, o evin yıkılması için emr verdi. Toprağını başka yere taşıdılar. Taşların açıkda kaldığını gördüm.

• Yine aynı şahs şöyle anlatmışdır: Muhammed Bâkır “radıyallahü anh” ile berâberdik. Zeyd bin Alî “radıyallahü anh” yanımıza uğradı ve sonra ayrılıp gitdi. Muhammed Bâkır “radıyallahü anh” onun için şöyle dedi: Bunu şehîd edip başını dolaşdırırlar ve buraya getirip bir kamışın üzerine dikerler. Ben yine hayret etmişdim. Çünki, Medînede kamış yokdu. Dahâ sonra Zeydin mubârek başını getirdiklerini ve bir de kamış getirdiklerini gördüm.

• İmâm-ı Muhammed Bâkırın oğlu İmâm-ı Ca’fer-i Sâdık “radıyallahü anhümâ” şöyle anlatmışdır: Babam bana, ben vefât etdiğim zemân beni sen yıka. Çünki, imâmı, imâmdan başkası yıkayamaz diye vasıyyet etdi. Ayrıca kardeşin Abdüllah da imâmlık da’vâsında bulunacakdır. Ona karışma. Çünki, ömrü kısa olacakdır, buyurdu. Babam vefât edince cenâzesini yıkadım. Kardeşim Abdüllah imâmlık da’vâsında bulundu. Fekat, babamın bildirdiği gibi ömrü kısa sürdü.

• Feyz bin Matar şöyle anlatmışdır: Mahmil üzerinde nasıl nemâz kılınacağını sormak için, İmâm-ı Muhammed Bâkırın “radıyallahü anh” huzûruna gitdim. Henüz ben birşey söylemeden, Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” binek hayvânı ne tarafa giderse gitsin üzerinde nemâz kılardı, buyurdu.