Bakayım ne cevâb verecekdir, dedim. Birkaç mes’eleyi bir kâğıda yazdım. Sabâhleyin İmâm-ı Alî Rızânın “radıyallahü anh” kapısına gitdim. Kalabalıkdan, değil mes’ele sormak, kendisini dahî göremedim. Hayretler içinde kaldım. Süâllerimi sorayım diye beklerken, bir hizmetci dışarı çıkdı. Beni ismimle çağırdı. Bir yazılı kâğıd uzatarak, bu kâğıdda senin süâllerinin cevâbları vardır, dedi. Alıp bakdım, süâllerimin cevâbları yazılı idi.

• Benâc halkından bir kimse şöyle anlatmışdır: Resûlullahı “sallallahü aleyhi ve sellem” rü’yâda gördüm. Benâca teşrîf etmiş ve hâcıların konakladığı mescidde oturuyordu. Huzûruna varıp, selâm verdim. Önlerinde hurma yapraklarından yapılmış bir kab içinde seyhanî hurmaları vardı. Bana bir avuç verdiler. Saydım, onyedi hurma idi. Kendi kendime onyedi sene ömrüm kalmışdır, diye ta’bîr etdim. Yirmi gün sonra İmâm-ı Alî Rızânın o mescide geldiğini işitdim. Hemen huzûruna koşdum. Rü’yâda gördüğüm gibi, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” oturduğu yere oturmuşdu. Önünde bir tabak hurma vardı. Selâm verdim. Beni yanına çağırdı ve bir avuç hurma verdi. Saydım, onyedi dâne idi. Ey Resûlullahın torunu. Biraz hurma dahâ isterim, dedim. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” dahâ fazla verdiyse, ben de vereyim, buyurdu.

• Bir talebesi şöyle anlatmışdır: Ziyâd bin Salt bana dedi ki: İmâm-ı Alî Rızâdan huzûruna girmem için izn taleb et. Ümmîd ediyorum ki, kendi elbiselerinden bana bir elbise giydirir. Kendi adına kesilmiş akçelerden de birkaç akçe verir, dedim. Talebesi huzûruna girip, izn istemek için henüz söze başlamadan, Ziyâd bin Salt içeri girmek istiyor. Benden elbise ve kendi adıma kesilmiş akçelerden vermemi ümmîd ediyor, gelsin, buyurdu. Ziyâd bin Salt huzûruna girdi. Bir elbise ve otuz akçe verdi.

• Kirman yolunda, eşkiyâlar bir tüccârın yolunu kesdiler. Ağzını kar ile doldurdular. Bu sebeble tüccâr konuşmakda güçlük çekerdi. Horasâna gitdi. Orada İmâm-ı Alî Rızânın “radıyallahü anh” Nişâpûrda olduğunu haber aldı. Kendi kendine, o Ehl-i beyt-i nebevîdendir.