Balık yarı canlı idi. Me’mûn hayret etdi. Balığı kendi eline aldı ve geri döndüler. Yine İmâm-ı Muhammed Takînin “radıyallahü anh” arkadaşlarıyla birlikde bulunduğu yoldan geçiyorlardı. Bütün çocuklar yoldan kaçdılar. Muhammed Takî “radıyallahü anh” yerinden ayrılmadı. Me’mûn yanına gelip, ey Muhammed, elimdeki nedir diye sordu. Allahü teâlâ denizde küçük bir balık yaratdı. Melik ve halîfenin doğan kuşları da onu avladı. Bunu bana Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” Ehl-i beytinin sülâlesi haber verdi, buyurdu. Me’mûn hayret etdi ve İmâm-ı Muhammed Takînin yüzüne biraz dahâ bakdı ve sen hakîkaten İmâm-ı Rızânın “radıyallahü anh” oğlusun, dedi. Ona ihsân ve ikrâmlarını artdırdı.

• Halîfe Me’mûnun kızı ve İmâm-ı Muhammed Takînin “radıyallahü anh” hanımı olan Ümmü Fadl, babası Me’mûna mektûb yazarak, İmâm-ı Muhammed Takînin kendisinin üzerine câriye ve hanım almak istediğini şikâyet etdi. Me’mûn cevâb yazarak, seni İmâm-ı Muhammed Takîye verirken, Allahü teâlânın ona halâl etdiğini harâm etmedim. Bundan sonra bana bu konuda şikâyet mektûbu yazma, dedi.

• İmâm-ı Muhammed Takî “radıyallahü anh” buyurdu ki: Zâlimin adâletle geçen günü, mazlûmun zulm edilen gününden dahâ ağır gelir. Câhiller çoğalınca, âlimler onlar arasında garîblerdir. Musîbete sabr, kötülük yapan için musîbetdir. Fâcirden yardım ümîd eden, onu seven için en küçük cezâ, mahrûm kalmakdır. İki kimse ebedî hastadır; sıhhatli olduğu hâlde perhîz yapan ve hasta olduğu hâlde perhîz yapmayan.

• Halîfe Me’mûn, kızı Ümmü Fadlı İmâm-ı Muhammed Takî “radıyallahü anh” ile nikâhlayıp, Medîneye gönderdi. Akşama doğru Kûfeye ulaşdılar. Orada konaklayıp, bir mescide girdiler. Mescidin avlusunda henüz yemiş vermemiş bir sidre, Arabistân kirazı vardı. İmâm-ı Muhammed Takî hazretleri bir ibrik su istedi. O ağacın altında abdest aldı ve nemâz kıldı. Nemâzdan sonra ağacın dibine geldi. Ağaç tâze meyve vermişdi.